Tentoonstelling van Hiroshi Sugimoto in Foam, Fotografiemuseum Amsterdam

The technique is very important to me. Knowing what my photography can do, my concept is adjusted  to the limit of my technique. I see what the camera can see. I feel like I become a camera. My mind is a black box.  staat er op een wand van de tentoonstelling met werk van Hiroshi Sugimoto in Foam, Fotografiemuseum Amsterdam.

Hiroshi Sigimoto fotografeert oude cinema-zalen en vangt het licht van het filmdoek met zijn camera

Het is alsof je in een camera zit als je de foto’s bekijkt en alsof je door het scherm naar buiten kunt kijken. Er vindt een rare omkering plaats in mijn hoofd. Als ik naar een foto van Sigimoto kijk zit ik in de oude zaal die tegelijk een camera is, en kijk ik vanuit het binnenwerk van de camera door het scherm, wat tegelijk een lens is, naar buiten maar zie niets omdat het licht me verblindt. Als ik in het midden van de expositiezaal sta en alle tentoongestelde foto’s om me heen hangen, is het alsof de foto’s mij bekijken, hun verlichte schermen als ogen die mij opnemen. En tegelijk voelt het alsof ik in het hoofd van de fotograaf zit, die een camera geworden is. Ik zit in het binnenwerk van een magische ruimte.

(‘Een zwarte doos of black box is een toestel waarvan het gedrag bekend is, maar niet de inwendige constructie’ – bron Wikipedia)