Lopend op de Overtoom zie ik ze staan: de Leica en de Polaroid Land Camera in de etalage van een winkel met de naam Imagine. Geheimzinnige zwarte boxen, die licht kunnen vangen en omzetten in beeld. Ze doen het nog, ze zijn te koop. Welke beelden hebben zij gevangen? 

Omdat ik de vorige x mijn fototoestel vergeten was, ga ik nogmaals naar Eye voor de tentoonstelling Jean Desmets droomfabriek. Ik wil foto’s maken van de metershoge schermen waarop oude films draaien uit het begin van de vorige eeuw. Door foto’s te maken kom ik dichterbij, vang ik beelden, plaats ik mezelf tussen de projector en het scherm en zie mijn schaduw verschijnen. Alsof mijn schaduwbeeld onderdeel wordt van de film. Een toevoeging, waardoor het voelt alsof ik daar ben en tegelijk hier, waardoor ik filmer word en kijker, medespeler en toeschouwer, het beeld kan veranderen door te bewegen voor het scherm. Alsof ik één van hen word, die ik zie op het scherm en me tegelijk verplaats in de filmer, bepaal ik zelf het kader van de foto, eigen ik me beelden toe en plaats mezelf erin.

Alsof ik daar sta aan zee, een kleine toeschouwer

Word ik één van hen, had ik haar kunnen zijn

Fotografeer ik de zee op het scherm

Zie ik wat zij zien