Iemand kijkt door een venster naar buiten. Ik zie de rug van de persoon, niet het uitzicht.

Ik vind dit een intrigerend beeld. Het wordt veel gebruikt in film.        Ik zie niet het gezicht van de persoon, de uitdrukking. Ik weet niet wat het uitzicht doet. Doordat ik veel niet zie wordt het een spannend beeld; ik vermoed een binnenwereld. Het zien van iemand die door een venster naar buiten kijkt roept bij mij een beeld op van iemand die naar binnen kijkt. Die binnenwereld zie ik niet , het is een open beeld, wit, oningevuld. Ik weet niet wat er te zien is daar, maar ik voel dat de persoon daar staat met haar binnenwereld. Het venster roept dat op. De persoon kijkt naar buiten en naar binnen tegelijkertijd. Maakt het uit door welk venster je kijkt voor je binnenwereld en wat je daarvan te zien en te voelen krijgt terwijl je door dat venster kijkt? Wat roept het uitzicht op, wat gaat er vibreren van binnen, wat wordt er aangeraakt?

Maakt het uit door welk venster ik kijk? Heeft het venster betekenis? Of het uitzicht? 

In het Stedelijk Museum Amsterdam  kom ik een scherm tegen waar een uitzicht op geprojecteerd wordt van een berg. Ik ga zitten en kijk naar de berg die verandert door de gekleurde vlakken die het uitzicht verbergen en steeds veranderen. De berg is soms nauwelijks zichtbaar als de kleurvlakken het overnemen. Ik raak gebiologeerd door dit verschuivende uitzicht op de berg en blijf een tijd kijken en voelen. Het beeld wordt versterkt doordat ik een persoon zie die voor me zit, die net als ik  kijkt naar een uitzicht, nu niet door een venster maar via het scherm. De verschuivende kleurvlakken intensiveren mijn beleving en doen mij in een soort droomwereld geraken. Het doet me denken aan het kijken door een caleidoscoop, zoals ik als kind deed; verschuivende kleurvlakken die steeds nieuwe patronen vormen, met kleur.

Bij het verlaten van de ruimte maak ik snel een foto van de tekst die erbij hangt, met de naam van de kunstenaar en een beschrijving van het kunstwerk. Ik kan het niet lezen omdat het te donker is, maar hoop dat mijn foto straks leesbaar zal zijn.

Thuisgekomen bekijk ik de foto’s. 

 

en lees de naam van de kunstenaar en de tekst:

Ik zoek op Google naar de website van Gábor Õsz en zie een foto van het venster

Ik blijf er over nadenken: naar welk uitzicht heb ik gekeken? Wat maakte dat ik er gebiologeerd door raakte, wat maakt dat ik er,  nu ik de tekst gelezen heb, anders over nadenk? De context is veranderd. Het venster waar ik doorheen keek via het scherm is een ander venster dan ik dacht. De berg is veranderd, de kleurvlakken die de berg aan het zicht onttrokken worden gordijnen die het beeld verbergen. Het beeld is veranderd in mijn binnenwereld als ik het oproep. Wat voor betekenis heeft dit geprojecteerde uitzicht nu voor mij, nu ik het in deze context zie? Hoe verandert het beeld hierdoor?