Als kind was ik al gebiologeerd door de plaatjes. Kijken naar een afbeelding kon mij vervullen en kracht geven. Ik kon echt voor een afbeelding vallen. Ik identificeerde me met het beeld, waardoor mijn zelf vergroot werd. Later werd dat de film. Ik spijbelde van school om filmen te zien in het Filmhuis. Wat beweegt mensen, hoe bewegen ze en wat beweegt er bij mij als ik het zie? De filmen raakten mij bijna letterlijk aan, mijn innerlijk werd erdoor gevuld en mijn eigen innerlijke beelden werden aangesproken. Ik kon lang teren op een plaatje, foto of film. Mijn verbeelding werd aangeraakt en die was belangrijk voor me. De film nodigde me uit op reis te gaan en verdiepte mijn bewustzijn.
Bij het lesgeven aan kinderen van asielzoekers leerde ik de kinderen de Nederlandse taal en zij mij de universele taal van het gebaar en het kijken. Hoeveel je kunt zeggen zonder elkaars taal te spreken, intrigeerde me. Zonder de woord-taal, maar met voelen en kijken begrepen we elkaar. Het leek alsof een relatie aangaan zonder woorden sneller ging en rechtstreekser van hart tot hart. De blik was belangrijk, de toon, de nuances in het gezicht. Ik leerde goed kijken, goed voelen. Ik leerde over de veilige plek, hechting, verlies, autonomie en verbondenheid, leven met angst, trauma, stress, depressie, niet vrij zijn, onzekerheid, zorgen over de toekomst.
Op de School voor Imaginatie in Amsterdam leerde ik werken met imaginatie: het contact maken met en het ‘hanteren’ van het innerlijk beeld en hoe imaginatie inzetbaar is bij coaching en counseling. Ik heb er de modules Imaginatie-vaardigheden l en ll, de module Exploratie van de eigen beeldenwereld en de module Psychosynthese en imaginatie in coaching en counseling gevolgd.
In 2013 studeerde ik af aan de Hbo-Academie Gradatim, geïntegreerde opleiding Psychosociaal Werk/ Coaching en Counseling en leerde het vak coach, counselor, psychosociaal hulpverlener.
Nynke de Jong Buro Magzijn